Hondenetiquette 

#eigenverhaal 

Tja, hondenetiquette doen we daar eigenlijk aan? Willen we daar aan doen? Moeten we er aan doen?
Laten we vooral beginnen bij het stukje weten wat we moeten doen? (klinkt ook zo erg hè dat moeten, laten we er kunnen van maken) 

Waar wandel je het liefste?

Als mensen mij vragen waar ik het liefste wandel met mijn honden is mijn antwoord zonder twijfel: in een rustig bos waar de honden aangelijnd moeten zijn. Dat antwoord wordt vaak met wat verbazing ontvangen, het is toch voor mijn honden het fijnste om in een losloopgebied volle bak met andere honden te spelen? Heel veel jaren dacht ik er ook wel voor een groot deel zo over, maar door de jaren heen leer je veel bij.

Belangrijkste wat ik heb geleerd over mezelf en over mijn honden is dat wij intens kunnen genieten van een wandeling in alle stilte, het voorbijkomend wild en de mooie natuur. Maar wat ik vooral ook een bijkomend voordeel vind is dat ik bijna niemand tegenkom met of zonder hond. Als ik het mezelf zo zie typen klinkt dat wel heel slecht als hondenliefhebber, of niet?

Waarom ik dit zo ervaar

Laten we beginnen met gewoon wat simpele voorbeelden waardoor mijn voorkeur zo is veranderd om vervolgens uit te leggen wat nou die altijd genoemde hondenetiquette eigenlijk zijn. Daarnaast wil ik ook alvast aangeven dat mijn honden weinig behoefte hebben om met Jan en alleman te spelen, ze hebben een aantal vaste speelmaatjes en elkaar. Voor hun is dat helemaal prima. 

Mijn reu Dax had jaren geleden een dubbele hernia, wat voor hem goed was was gewoon rechtlijnig bewegen. Wij kwamen graag in het bos en in losloopgebied liep hij op zijn eigen tempo heerlijk door. Omdat iedere rare beweging met zijn rug hem veel pijn opleverde en niet heel wenselijk waren voor zijn herstel nam ik hem in bescherming. Als ik in de verte een hond zag lijnde ik hem even aan en als het mogelijk was liep ik een ander pad in. Kon ik geen ander pad in ging ik al een stukje van het pad staan met de lijn zichtbaar in mijn hand. Meerdere malen is het gebeurd dat een tegemoetkomende hond naar hem toe torpedeerde, een baasje riep dan nog de wondere woorden “hij doet niets hoor!” en bammmm de hond springt zo op Dax. Uiteindelijk krijg ik een boze eigenaar op mij af omdat Dax overduidelijk van de pijn van zich af bijt. Waarom ik toch met zo’n vreselijke hond in het bos loop! 

Je had toch ook gewoon beter thuis kunnen blijven?

Zelf heb ik jonge kinderen en kom met hun graag in het bos. Toen mijn jongste zoon rond de 1,5 jaar was had ik mijn volwassen Dax, puppy Aika en mijn oudste zoon van 3 jaar. Als ik in het bos liep had ik met vlagen mijn handen wel even vol, want jeetje wat gebeurt er veel in een jong gezin. Kind even uit de plas trekken, speen even bij de jongste er in frutten want die valt bijna in slaap en puppy even oogcontact laten maken omdat er een halve boomstam wordt opgegeten. Vaak liep ik in die gevallen met de honden aangelijnd. Als er in die gevallen een onbekende hond onaangelijnd even door mijn gezin kwam walsen werd ik niet heel gelukkig. Als ik dan netjes vroeg of de persoon even zijn hond kon roepen werd ik of genegeerd, of boos aangekeken of kreeg commentaar of kreeg wat scheldwoorden op mijn bordje. Want tsja ik had toch ook gewoon beter met mijn gezin thuis kunnen blijven?

Afstand bewaren

Tijdens praktijktrainingen ben ik met enige regelmaat met cursisten te vinden op straat, in het park of bijvoorbeeld in het bos. Deze mensen hebben mij om hulp gevraagd omdat ze problemen kunnen hebben met bijvoorbeeld andere honden. Dit kan agressie zijn, maar het komt veel meer voor dat honden onzeker zijn of echt angst vertonen. Deze honden zitten tijdens de training aan de lijn en zijn vooral bezig met afstand bewaren. Als ik als trainer op dit soort momenten vraag aan voorbijgangers of ze niet te dicht in de buurt willen komen, omdat we aan het oefenen zijn dan kan ik dat nog weleens op mijn buik schrijven. Want wij staan toch echt op de stoep die deze persoon ging bewandelen. Als ik niet snel handel kan het zo zijn dat de hond in training weer een negatieve ervaring in zijn rugzakje kan stoppen. Nou ho eens even dat gaat niet gebeuren door een stoepeigenaar, die vindt dat de stoeptegels zijn rode loper zijn. Wees juist blij dat iemand uit jouw buurt met zijn hond hard traint om het zo fijn mogelijk te maken in de hele buurt.

Rekening houden met elkaar

Natuurlijk is het niet altijd ellende, het is gewoon een minuscule greep uit mijn ervaringen. Ik kom gelukkig nog heel veel mensen tegen die gewoon keurig rekening met elkaar houden. Het is toch ook niet zo moeilijk? Als we nu gewoon wat liever voor elkaar zijn dan maakt het die ontspannen wandeling toch wat ontspannender.

Aangelijnde hond

Maar dus die aangelijnde hond! Wisten jullie dat een hond om verschillende reden aangelijnd kan zijn? We noemen er eens een paar:

• Een geblesseerde hond
• Een oude hond
• Een loopse teef
• Een angstige hond
• Een hond in training
• Een hond aan het werk
• Een hond die agressie vertoond
• Iemand die even andermans hond uitlaat 

Kies jij ervoor om in aanlijngebied jouw hond niet aan te lijnen? Dat is jouw keuze. Maar zorg dat anderen daar dan geen enkele hinder van ondervinden, zowel mens als dier in die omgeving. 

Zie je iemand met een aangelijnde hond roep jouw hond dan gewoon even bij je. Passeer elkaar op gepaste afstand en geniet verder van jouw wandeling. 

Maar vooral doe eens lief! 

Meer lezen over hondenetiquette?